Braken 

Kokhalzen en braken

Braken is een reflex om maaginhoud naar buiten te werken. Bijvoorbeeld als een kat een haarbal in de maag heeft of als een hond iets heeft gegeten dat bedorven is. Honden en katten kunnen braken, zonder dat er een heel zorgwekkende situatie is, maar het kan ook een eerste symptoom zijn van een ernstige ziekte.

Wanneer de hond braakt maar er komt niets uit de bek, dan noemen we dat loos braken. Dit kan wijzen op een maagtorsie en dit is een spoedgeval. Neem meteen contact op met de praktijk. De maag is dan gevuld met lucht en door een draaiing van de maag kan dit er niet meer uit. De buik is meestal veel dikker dan normaal, soms is dit minder duidelijk. 

Als de hond gal of slijm braakt, komt dit omdat het voedsel al uit de maag is of omdat hij niet heeft gegeten. Dit kan ontstaan door een ontsteking van de maag en  kan opgelost worden door een maagbeschermer. Er kunnen ook andere onderliggende oorzaken zijn, waardoor een hond braakt. Soms is het nodig om bloed te prikken of een echo of röntgenfoto te maken.

Het is altijd belangrijk om uw huisdier goed te observeren, wanneer hij braakt en wat hij braakt. Soms is het zinvol om uw hond te laten vasten, maar meestal is dit niet nodig. Vaker kleine hoeveelheden voeding en water zijn het best. Blijft de hond of kat braken, dan is het beter om een afspraak te maken voor verder onderzoek.

Braakt de hond meteen alle voedsel uit dat hij zojuist heeft gegeten, dan is het goed om na te gaan of hij iets vreemds heeft gegeten. Dit kan gaan om ander voer of iets van straat gegeten of een speeltje dat hij kapot heeft gebeten. Soms is het na één keer braken weer goed en is er niets aan de hand, maar als dit blijft voorkomen, dan is het verstandig om toch naar de praktijk te komen. Hierbij is het ook belangrijk hoe de klinische toestand van de hond is, is hij er ziek van of niet.

We spreken van chronisch braken als een hond gedurende meer dan 3 weken, enkele keren per week braakt. Vaak is de oorzaak dan te zoeken in de maag en verandering van voeding of frequentie van voeren kan dan een oplossing bieden. Omdat braken een symptoom is dat op veel verschillende problemen kan wijzen, is het onmogelijk om hier alle mogelijkheden op te sommen.